prólogo

Dziewczyna wbiegła na pomost, zanosząc się płaczem. Z bacznością przypatrywał się jej czynom. Ściągnęła buty, weszła na poręcz, wchodząc na jej przód. Brunet momentalnie podniósł się z miejsca i ruszył w stronę zapłakanej dziewczyny, która płakała coraz głośniej. Był pewien, że coś się stało, ale co miał zrobić? Nie znal nawet jej imienia, co było rzadkością na tej wyspie.
  - Nie wiem, co o tym myśleć. Nie przypomina ci to Titanica? - spytał, podchodząc coraz bliżej. Odwróciła się. Jej włosy, które z każdym powiewem wiatru wędrowały w inną stronę, smukła sylwetka. Oczy, piękne, ale zapłakane.
  - Odejdź. - szepnęła.
  - Nie chcesz tego. - odpowiedział pewnym głosem, wiedząc, że dziewczyna nie ma na tyle odwagi aby skończyć. Wzięła głęboki wdech i gdy miała się odwracać, jedna ręka puściła poręczy a noga ześlizgnęła się. Spanikowana zaczęła krzyczeć - coraz głośniej. Chłopak nie wiedząc, że tak się to potoczy złapał dziewczynę za rękę, próbując ją wciągnąć i powtarzając na okrągło słowa mam cię, jest dobrze...

od autorki : nie, to nie bd na podstawie Titanica. Przeniosłam bloga z Oneta, bo tam nie da się funkcjonować, więc jedyne o co mogę prosić to o cieple przyjęcie tutaj i o komentarze : )